Wywilżna karłowata
WYWILŻNA KARŁOWATA.
Wywilżna karłowata potocznie nazywana jest muszką owocówką, to niewielki owad, który osiąga długość do 3 mm. Należy do jednych z najbardziej powszechnych owadów z rzędu muchówek. Ciało wywilżny składa się z 3 segmentów: głowy, tułowia i odwłoka. Posiada 3 pary odnóży, które analogicznie są podzielone na segmenty. Jeśli chodzi o ubarwienie, to jest ono żółto-brązowe, u samca odwłok jest wyraźnie czarny, a u samicy widoczne są poprzeczne, czarne paski. Muszka owocówka posiada duże, czerwone oczy złożone oraz 3 mniejsze przyoczka. Zaopatrzona jest również w czułki i w aparat gębowy typu liżącego. Posiada jedną parę błoniastych skrzydeł. Występuje w różnych środowiskach, jednak nie jest w stanie przeżyć w bardzo niskich temperaturach (np. w górach), a także w otoczeniu, w którym brakuje pożywienia. Zimą znajduje schronienie, przenosi się do piwnic lub pomieszczeń zaopatrzonych w żywność, szczególnie w owoce.
Wywilżna karłowata spotykana jest wśród drzew owocowych, zwabia je zapach fermentujących owoców, zapach wina, konfitur, dżemów i octu. Samica składa jaja w owocach (tych, które spadną z drzew i zaczynają gnić), składa ich dziennie około 100, a w ciągu całego swojego życia może ich złożyć 2000. Z jaj wylęgają się larwy, zwane czerwiami, które są żarłoczne i od razu zabierają się do spożywania owocu, w którym zostały złożone. Są koloru biało-kremowego i osiągają długość do 2 mm. Następnie larwa przepoczwarza się, poczwarka jest koloru jasnobrązowego i osiąga długość około 3 mm. Poczwarka kolejno przekształca się w osobnika dorosłego. Dochodzi zatem do przeobrażenia zupełnego.
Wywliżny karłowate są bardzo uciążliwe, szczególnie dla sadowników i ogrodników, mogą powodować szkody w przetworach owocowych. Mogą przenosić różnorodne mikroorganizmy na żywność i paszę (np. bakterie Campylobacter, Salmonella, Shigella, jaja tasiemców i obleńców, lamblii jelitowej i zarodniki grzybów).