Mucha domowa
MUCHA DOMOWA.
Mucha domowa to bardzo pospolity owad, który osiąga długość do 7,5 mm. Ubarwienie tułowia muchy jest ciemno-szare, widoczne są na nim podłużne i jaśniejsze pasy. Z kolei odwłok jest w kolorze szaro-żółtym. Odnóża zakończone są pazurkami i przylgami, które ułatwiają im wspinanie się po gładkich powierzchniach.
Aparat gębowy muchy domowej jest typu liżącego, dzięki niemu mucha może zlizywać zarówno pokarm płynny, jak i stały, który jest rozpuszczany za pomocą enzymów wydzielanych przez ślinę. Oczy muchy przyjmują barwę złoto-czerwono-brunatną, zakres ich widzenia wynosi 360 stopni. Mucha domowa oddycha za pomocą tchawek, lata dość wolno – około 8 km/godzinę.
Samica składa jaja bezpośrednio do kału, składa ich około 100 jednorazowo, a w całym swoim krótkim życiu (dorosła mucha domowa żyje przeciętnie około 4 tygodni) może złożyć od 600 do 2000 jaj. Po krótkim czasie z jaj wylęgają się larwy, które pobierają jedynie pokarm płynny i przechodzą 3 linienia. Osiągają długość do 12 mm. Kolejno przekształcają się w poczwarki, a potem już w osobnika dorosłego, czyli muchę, która już po kilku minutach jest w stanie rozpocząć swój pierwszy lot.
Aktywna jest w ciągu dnia, nocą zazwyczaj odpoczywa (na ścianach, podłogach, sufitach, a na zewnątrz budynku na roślinach i płotach). Mucha domowa odpowiedzialna jest za przenoszenie różnych drobnoustrojów i zarazków chorób, takich jak: dur brzuszny, cholera, gruźlica, czerwonka czy wąglik. Może przenosić jaja glisty ludzkiej, odpowiedzialna jest za rozprzestrzenianie się ostrych zakażeń jelitowych, szczególnie latem, kiedy jest much tych najwięcej i kiedy są najbardziej ruchliwe i uciążliwe.