KARACZAN PRUSAK.

Karaczan prusak nazywany jest potocznie francuzem lub karakonem, osiąga długość od 10 do 13 mm. Ubarwienie jego ciała jest brunatno-żółte, jego odnóża i czułki są wyraźnie jaśniejsze. Czułki są długie, cienkie, biczykowate i składają się z wielu członów. Są one bardzo ważnym narządem zmysłowym prusaka, dlatego też czułki są w ciągłym ruchu. Z kolei odnóża są długie, zaopatrzone w specjalne kolce na goleniach, a dodatkowo na stopach znajdują się poduszeczki i pazurki, które umożliwiają poruszanie się prusaka po gładkich i pionowych powierzchniach. Podobnie jak w przypadku karalucha wschodniego prusak posiada dobrze rozwinięte skrzydła, ale nie lata. Pełnią one rolę spadochronu przy spadaniu z większej wysokości.

Samica składa jaja w kokony, a w każdym z nich znajduje się od 30 do 50 jaj. W całym swoim życiu samica składa do 8 kokonów. Z jaj wylęgają się larwy, są jasne i kształtem przypominają dorosłego osobnika. Z każdym linieniem ciemnieją i rosną im skrzydła. Są bardzo aktywne i żarłoczne. Z larwy powstaje dorosła postać prusaka. Jest on wrażliwy na niskie temperatury, najchętniej przebywa w magazynach, szpitalach, piekarniach, kuchniach i innych pomieszczeniach, które są ogrzewane i gdzie mają dostęp do pożywienia. Preferuje ziemniaki, marchew, owoce, pieczywo, a także cukier i mąkę. Przede wszystkim potrzebuje białka, bez niego nie przetrwa, dlatego czasami zjada nawet własne osobniki. Prusak prowadzi nocny tryb życia, w ciągu dnia unika światła i chowa się w różnych zakamarkach i szczelinach.

Szkodliwość prusaka jest taka sama jak u karalucha wschodniego – zanieczyszcza produkty spożywcze swoimi odchodami i wylinkami, pleśnią i bakteriami oraz uczestniczy w przenoszeniu różnych chorób i pasożytów, m.in. cholery, dżumy, biegunki, glisty i przeróżne alergie.